You medemblik - januari/februari 2020

A ls timmerman begon Herman Tiben in het aannemersbedrijf van Jan Beek. In 1975 kwam hij toevallig in de horeca terecht. Zijn broer Jaap had namelijk in de Walesteeg een slijterij. In het pand daarnaast wilde Jaap een café beginnen. Herman was in die tijd toevallig werkloos en kon zijn broer dus mooi helpen bij de verbouwing. Tijdens dat werk kreeg hij het idee om het café zelf te gaan uitbaten. Dat ging ook toen natuurlijk niet zomaar. Er moesten ‘papieren’ worden gehaald: Sociale Hygiëne, Middenstandsdiploma en Horecadiploma. De diploma’s hangen nu nóg in de zaak! De geschiedenis van het pand De geschiedenis van de Tritonbar is te lezen op de vele foto’s die aan de wanden hangen. Op de plaats waar nu de Tritonbar is, stond ooit eerder café Het Witte Huis. Ook van dat oude café hangt er een foto in de bar. Verder was de fietsenzaak Van Dijken er gevestigd. Op 7 februari 1975 werd de Tritonbar geopend. Eerst woonde het echtpaar Tiben nog naast de zaak op de hoek Walesteeg-Gedempt Achterom. Later verhuisde het woongedeelte naar de eerste verdieping. Uiteraard werden alle verbouwingen door oud- timmerman Herman eigenhandig gedaan. Foto’s van bekende, helaas inmiddels overleden, stamgasten zijn er in overvloed: Jan Vader, Jan Kamps, Frans de Boer, Dorus Manshanden… Personeel Als belangrijke medewerkers noemen Herman en Diny: “Mariëtte Visser, Anja Wijbenga, maar ook op Rina Mol kunnen we nog steeds een beroep doen.” Daarnaast kunnen ze bij drukte een beroep doen op oproepkrachten. Volgens Herman is zijn echtgenote, hoewel ze het daar zelf niet mee eens is, de belangrijkste persoon in het bedrijf. Zij regelt onder meer de schoonmaak en is de kok van de Tritonbar. “Ik ben dan wel de kok, maar hij doet al het bakwerk”, aldus Diny. Sociaal Eetcafé Elke derde woensdag van de maand is er in de Tritonbar een Sociaal Eetcafé. Via ‘Wonen Plus’ kunnen belangstellenden zich hiervoor aanmelden. Meestal zijn dit er tussen de dertig en veertig. Diny is dan actief in de keuken. Dat is ze ook op elke maandag en donderdag, de ‘vaste eetdagen’. Op die dagen schuiven er meestal ongeveer twintig gasten aan tafel in de zaak. Je beleeft nog eens wat… Vervelende voorvallen hebben ze maar heel weinig meegemaakt in alle jaren. “Dat komt doordat wij een rustig, wat ouder publiek trekken”, volgens Herman. Als hen gevraagd wordt naar leuke anekdotes, komen Diny en Herman pas goed los: “Een stamgast van ons wilde hierheen, maar zijn vrouw vond dat niet zo’n goed idee en verstopte zijn kleren. Hij liet zich hierdoor niet weerhouden, trok een jas en klompen aan en kwam hier binnen. Nadat hij z’n jas had opgehangen, liep hij hier op klompen en half in z’n blootje rond. Zo is hij ook nog gaan dansen!” Die klompen hadden een andere keer de hoofdrol: “Een Duitse gast, op keurige schoenen, vroeg aan de stamgast of hij de klompen eens mocht proberen. Natuurlijk mocht dat en er werd geruild van schoeisel. De stamgast ging naar buiten. De Duitse gast is op klompen vertrokken, want hij heeft de stamgast en dus óók zijn mooie schoenen nooit meer terug gezien.” Diezelfde stamgast zorgde wel vaker voor vertier. Zo hing hij een keer een beugelslot om de nek van een dame aan de bar, haalde het sleuteltje eruit en verdween. De brandweer moest er aan te pas komen om het slot los te maken! Bijna het einde van een tijdperk Zulke gekkigheid én de omgang met de vaste gasten zullen Herman en Tiny zeker missen als de overdracht van hun Tritonbar eenmaal een feit is. Voor het echter zo ver is, geven ze eerst op 7 februari ter gelegenheid van het 45-jarig bestaan een feest voor de vaste bezoekers en gebruikers. Hierbij horen ook de biljartclub en smartlappen- en meezingkoor ‘Hart Gelach’. Hoewel Herman de ‘langstzittende’ uitbater van Medemblik is, zou hij nog lang niet zijn gestopt als het aan hem had gelegen. Rugproblemen geven hem echter geen keus. Zijn vrouw Diny herstelde vorig jaar van een gebroken been na een ongelukkige val. Dit deed haar beseffen, dat de tijd van stoppen is aangebroken. Toen zij in september na de Harddraverij tegen Herman zei: “Dit was mijn laatste draverij in de Tritonbar”, was het besluit eigenlijk al genomen! Wat er na de mooie tijd in de horeca precies gaat gebeuren, is nog onzeker. In elk geval blijven ze niet boven de zaak wonen. Ver van het centrum zullen ze niet gaan, want de Westersingel was eigenlijk al te ver voor Herman: “Dat voelde alsof we in Opperdoes woonden!” Hoe ze de tijd gaan invullen zien ze nog wel. Zeker is wel dat ze geen lange, verre reizen gaan maken: “Een paar dagen naar Duitsland of België is mooi genoeg!” Met de komende overname verdwijnt er in Medemblik een karakteristiek ondernemersechtpaar, met wie menig Medemblikker én buitenpoorter gezellige uren heeft beleefd! fotografie: Duco de Vries tekst: Jan Pieter Reinstra 14 youmedemblik.nl | januari-februari 2020 “ALS HET AAN MIJ LAG, ZOU IK NOOIT STOPPEN!”