You medemblik - Zomer 2022

Dinsdag is ‘Doomsday’. Die dag in de week die altijd gedoemd is te mislukken. Een gekke mama-werk-dag. Mijn werk-schrijf-zangles-huishoud-boodschappen- oppas-kook-repeteren-met-de-band-dag. Ja, ik weet het, mega onhandig, veel te veel en totaal structuurloos. Gelukkig zijn de andere dagen van de week wel ‘normaal’ ingedeeld. Naast dit alles is dinsdag ook column dag. Call me crazy, maar de wildste ideeën komen op dit soort dagen in me op. Het schrijft kennelijk gewoon het lekkerst. De kids net naar school gebracht, gevolgd door ‘even snel’ het huishouden doen. Op die momenten schieten er altijd 10.000 muziek ideetjes en schrijfsels door mijn hoofd. Al zou je een klepje van mijn hoofd open kunnen doen, dan word je gegarandeerd aangevallen door duizenden post-it’s. Vrouwending? Vast, maar ook daar zijn gradaties in. Ik plof achter de laptop om alle laatste items voor de lopende deadlines van vandaag in te leveren. Full focus, check, klaar! Ochtenden vliegen om, zo ook deze. Met ‘ietwat’ haast sjees ik naar de supermarkt waar ik, na het afrekenen, de boodschappenkratjes nogal onhandig heb opgestapeld in het karretje. Eenmaal buiten maakt de bovenste krat (ja hoor) NATUURLIJK een spectaculaire lancering op het wegdek van de parkeerplaats. Kan ik dat figuurlijke gat in de grond nu even opentrekken om in te springen? Floep, dicht, niemand gezien! Zou heel fijn zijn! Gelukkig gaan mijn zanglessen in de middag gesmeerd. Op naar het schoolplein om mijn twee zoontjes op te halen en twee nichtjes die elke ‘Doomsday’ meegaan met tante. Het hele huis wordt gebruikt als speelplaats. Van boven naar beneden en van binnen naar buiten. Alle ‘zit-uren’ van school moeten eruit gerend worden. Word ik persoonlijk niet zo zen van…zij wel. Maar, wel een hele prestatie; het eten staat netjes en op tijd op tafel! En dan begint opnieuw het spitsuur; afwas wegwerken, pyjama’s alvast aan want de oppas komt zo. Nichtjes worden opgehaald. En deze mama mag repeteren met de band. Ik spring op mijn fiets en eenmaal aangekomen plof ik neer op de luie stoel. Tijd voor een bak thee. Hoe ik het in mijn hoofd heb gehaald om op Doomsday een column te schrijven is mij een raadsel… COLUMN DOOMSDAY! Melissa